طول عمر بیماران پارکینسون چقدر است؟

پارکینسون از جمله بیماری‌های عصبی است که با وجود پیشرفت آهسته، تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی می‌گذارد. سؤال مهمی که ذهن بسیاری از بیماران و خانواده‌ها را درگیر می‌کند، این است که طول عمر بیماران پارکینسون چقدر است؟ پاسخ به این پرسش تنها به خود بیماری وابسته نیست، بلکه به زمان تشخیص، شیوه درمان، سبک زندگی و مراقبت پزشکی بستگی دارد. با همراهی پزشکی آگاه و متخصص، روند بیماری قابل کنترل‌تر می‌شود و امید به زندگی افزایش می‌یابد. دکتر ابوالحسن ارتیاعی، متخصص مغز و اعصاب، با تجربه بالا در مدیریت بیماری‌های حرکتی مانند پارکینسون، نقش مؤثری در بهبود وضعیت بیماران داشته و با برنامه‌ریزی دقیق درمانی، مسیر زندگی مبتلایان را هموارتر می‌سازد. شناخت واقعی از مسیر این بیماری، قدم اول برای حفظ کیفیت زندگی و افزایش طول عمر است. 

آیا بیماری پارکینسون باعث مرگ می‌شود؟

پارکینسون باعث مرگ نمی‌شود، اما اگر کنترل و درمان نشود، عوارض ناشی از آن می‌توانند خطرناک و حتی مرگ‌بار باشند. پارکینسون یک بیماری پیشرونده عصبی است که به مرور، عملکرد حرکتی، بلع، گفتار و حتی تعادل بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با پیشرفت بیماری، برخی عوارض جدی مانند افتادن‌های مکرر و شکستگی استخوان، اختلال بلع که می‌تواند باعث ورود غذا یا مایعات به ریه و ایجاد ذات‌الریه شود. همچنین نارسایی در حرکات تنفسی در مراحل پیشرفته و کاهش تحرک و عوارض ناشی از بی‌حرکتی مانند لخته خون، عفونت و زخم بستر خواهد شد. بنابراین، اگر پارکینسون به‌درستی مدیریت و پیگیری نشود، عوارض آن باعث کاهش کیفیت زندگی فرد می‌شود. خبر خوب این است که بسیاری از بیماران پارکینسون، با درمان مناسب و مراقبت درست، می‌توانند سال‌ها زندگی فعال و سالم داشته باشند. راه حل این موضوع، مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب و پایبندی به درمان است.

بیشتر بخوانید: آیا بیماری پارکینسون کشنده است؟

متوسط طول عمر بیماران پارکینسون

بر اساس تحقیقات پزشکی، طول عمر بیماران پارکینسون تنها کمی کمتر  از افراد سالم هم‌سن خودشان است. مخصوصا اگر بیماری در سنین بالاتر مثلا بعد از ۶۰ سالگی تشخیص داده شود و درمان به‌موقع انجام گیرد. در مواردی هم که پارکینسون در سنین پایین‌تر (پارکینسون زودرس) شروع می‌شود، بیماران می‌توانند ۲۰ تا ۳۰ سال یا بیشتر با این بیماری زندگی کنند. به همین دلیل اگر فرد مبتلا به پارکینسون درمان مناسب را انجام دهد می‌تواند مانند سیار افراد به زندگی خود ادامه دهد.

چه عواملی بر طول عمر بیماران پارکینسون تاثیر می‌گذارند؟

عوامل متعددی می‌توانند بر طول عمر بیماران مبتلا به پارکینسون تاثیر بگذارند. این بیماری اگرچه پیش‌رونده است، اما سرعت و شدت آن در افراد مختلف متفاوت بوده و وابسته به شرایط پزشکی، سبک زندگی و کیفیت درمان است. برخی از مهم‌ترین عواملی که بر طول عمر بیماران تاثیر می‌گذارند عبارتنداز:

• هرچه بیماری در سن بالاتری شروع شود، احتمال پیشرفت سریع‌تر و کاهش طول عمر بیشتر است.
• پارکینسون زودرس (قبل از ۵۰ سالگی) معمولا با پیشرفت آهسته‌تر و طول عمر طولانی‌تر همراه است.
• علائم غیرحرکتی شدید مانند زوال عقل، اختلال خواب، یا افسردگی مزمن می‌توانند طول عمر را کاهش دهند.
• فشار خون بالا، دیابت، مشکلات قلبی، سکته مغزی، چاقی یا نارسایی کلیه می‌توانند خطر مرگ زودرس را افزایش دهند.
• ابتلا به آلزایمر هم‌زمان با پارکینسون، تاثیر منفی بیشتری دارد.
• فعالیت فیزیکی منظم، فیزیوتراپی و ورزش‌های سبک مانند پیاده‌روی و یوگا، می‌توانند روند تحلیل عضلات و مشکلات تعادلی را کند کرده و عمر مفید بیمار را افزایش دهند.
• استفاده درست از داروهای کنترل‌کننده دوپامین (مثل لوودوپا) و مراجعه منظم به متخصص مغز و اعصاب نقش اساسی در کنترل بیماری دارد.
• پزشک متخصص باتجربه می‌تواند با تنظیم به‌موقع دارو، از عوارض جانبی و پیشرفت سریع بیماری جلوگیری کند.
• بیماران تنها و بدون حمایت اجتماعی، در معرض افسردگی، بی‌تحرکی و ضعف سیستم ایمنی قرار دارند.حمایت عاطفی، درمان افسردگی و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی تاثیر مثبتی بر طول عمر دارد.
• زمین خوردن، مشکلات بلع (و خفگی یا ذات‌الریه ناشی از آن)، زخم بستر و عفونت‌ها از مهم‌ترین دلایل کاهش طول عمر هستند. آموزش مراقبت‌های خانگی و محیطی، کلید پیشگیری از این عوارض است.
• وش‌هایی مانند تحریک مغزی عمیق (DBS) در موارد خاص می‌توانند کیفیت زندگی و عملکرد حرکتی را تا حد زیادی بهبود دهند.

بیشتر بخوانید: غذاهای مضر برای بیماری پارکینسون

چگونه می‌توان طول عمر بیماران پارکینسون را افزایش داد؟

افزایش طول عمر در بیماران مبتلا به پارکینسون امری ممکن و طبیعی است و این افراد با داشتن سبک زندگی سالم می‌توانند سال‌ها زدگی باکیفیتی داشته باشند. هرچه بیماری زودتر تشخیص داده شود، شانس کنترل بهتر علائم و جلوگیری از پیشرفت آن بیشتر است. درمان زودهنگام می‌تواند عوارض بلندمدت را کاهش دهد. برخی از مهم‌ترین عواملی که طول عمر بیماران پارکینسون را افزایش می‌دهد عبارتنداز:

• مصرف منظم و دقیق داروهای تجویزی: داروهایی مثل لوودوپا، پرامی‌پکسول و سایر آگونیست‌های دوپامین، باید طبق نظر پزشک مصرف شوند. تنظیم دوز داروها توسط متخصص از ایجاد نوسانات حرکتی یا عوارض جانبی جلوگیری می‌کند.
• پیگیری منظم با پزشک متخصص مغز و اعصاب: پیگیری درمان برای پیشرفت بیماری و بررسی عوارضی احتمالی باید به‌صورت مداوم انجام شود.
• فیزیوتراپی و ورزش منظم: حرکات اصلاحی، تمرینات تعادلی و ورزش‌های هوازی سبک مانند پیاده‌روی، یوگا یا دوچرخه‌سواری، عملکرد حرکتی را بهبود می‌بخشد. ورزش از تحلیل عضلات، کاهش تحرک و خطر افتادن جلوگیری می‌کند.
• تغذیه مناسب و رژیم ضدالتهابی: رژیم غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان، فیبر، و امگا ۳ به سلامت مغز و بدن کمک می‌کند. پرهیز از غذاهای فرآوری‌شده و نوشیدنی‌های قندی می‌تواند به کاهش التهاب عصبی کمک کند.
• حمایت روانی و اجتماعی: افسردگی، اضطراب و انزوا می‌توانند بیماری را تشدید کرده و روند درمان را کند کنند. همچنین همراهی خانواده، گفت‌وگو با روانشناس و شرکت در گروه‌های حمایتی مؤثر است.
• پیشگیری از عوارض خطرناک: آموزش مراقبین برای جلوگیری از زمین‌خوردن، زخم بستر، اختلال بلع و عفونت‌های تنفسی بسیار حیاتی است.
• استفاده از وسایل کمکی: استفاده از وسایل کمکی مثل واکر یا کفش‌های ضد لغزش در مراحل پیشرفته توصیه می‌شود.
• درمان‌های پیشرفته در موارد خاص: تحریک مغزی عمیق (DBS) یکی از روش‌های نوین و موفق در کنترل علائم حرکتی شدید است که می‌تواند کیفیت زندگی را به‌طور قابل‌توجهی بهبود دهد.

نقش تشخیص زودهنگام در پیشگیری از پیشرفت پارکینسون

تشخیص زودهنگام در بیماری پارکینسون، نقش حیاتی در کنترل روند بیماری، افزایش کیفیت زندگی و حتی افزایش طول عمر بیمار دارد. برخلاف بسیاری از بیماری‌ها که شروعی پرسر‌ و صدا دارند، پارکینسون معمولا به‌آرامی و پنهانی آغاز می‌شود. درست به همین دلیل، دقت در تشخیص اولیه می‌تواند آینده بیماری را به‌طور کامل تغییر دهد. همچنین در مراحل اولیه، سلول‌های مغزی هنوز به‌طور کامل از بین نرفته‌اند. تشخیص زود هنگام به بدن این فرصت را می‌دهد تا با کمک داروها و تغییر سبک زندگی، از تحلیل بیشتر سلول‌ها جلوگیری کند. با کنترل زودهنگام بیماری، احتمال بروز عوارضی مانند افتادن‌های مکرر، زوال عقل، مشکلات بلع و عفونت‌های تنفسی کاهش می‌یابد. بسیاری از عوارضی که باعث کاهش طول عمر می‌شوند، اگر بیماری به‌موقع تشخیص داده شود قابل پیشگیری هستند. پارکینسون گاهی با علائمی شبیه خستگی، افسردگی یا کاهش تعادل اشتباه گرفته می‌شود. تجربه و دقت پزشک متخصص مغز و اعصاب، مانند دکتر ابوالحسن ارتیاعی، در تشخیص نشانه‌های اولیه بسیار موثر و مفید است.

بیشتر بخوانید: مشکلات گوارشی بیماران پارکینسون

تاثیر درمان بر طول عمر پارکینسون

درمان موثر و به موقع پارکینسون نقش بسیار مهمی در افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران ایفا می‌کند. اگرچه این بیماری هنوز درمان قطعی ندارد، اما مدیریت درست علائم و پیشگیری از عوارض می‌تواند تفاوت چشمگیری در مسیر زندگی بیماران ایجاد کند. تاثیر درمان بر طول عمر بیماران پارکینسون عبارتنداز: 

کنترل علائم حرکتی و غیرحرکتی

داروهای اصلی پارکینسون مانند لوودوپا و آگونیست‌های دوپامین، با بهبود علائم حرکتی، به بیماران کمک می‌کند تا بهتر بتوانند تعادل خود را حفظ کنند و از افتادن آن‌ها تا حد زیادی می‌تواند جلوگیری کند. همچنین درمان به موقع و اصولی به بیماران کمک می‌کند تا با مشاهده روند بهبودی دچار افسردگی و یا اضطراب نشوند. 

کاهش عوارض و خطرات جانبی

درمان منظم و تحت نظر پزشک متخصص، از بروز مشکلاتی مانند زخم بستر، عفونت‌های ریوی و مشکلات بلع جلوگیری می‌کند. این علائم می‌توانند تاثیر بسیار زیادی در پیشرفت سریع‌تر بیماری داشته باشند و عوارض آن را تشدید کنند. با درمان مناسب می‌توان خطرات و عوارض پارکینسون را تا حد زیادی کاهش داد. 

افزایش فعالیت بدنی و تحرک

داروها و فیزیوتراپی به بیماران کمک می‌کنند تا فعالیت بدنی خود را حفظ کنند، که این موضوع باعث تقویت سیستم ایمنی و کاهش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی می‌شود. زمانی که فرد مبتلا به پارکینسون به بی تحرکی عادت کند دیگر نمی‌تواند اندام‌های خود را به حرکت در آورد با ورزش‌های پارکینسون و فیزیوتراپی می‌توان از عدم تحرک جلوگیری کرد.

امکان بهره‌مندی از درمان‌های نوین

درمان‌های پیشرفته مانند تحریک مغزی عمیق (DBS) می‌توانند علائم شدید را کنترل کرده و کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی افزایش دهند. استفاده به موقع از این روش‌ها منجر به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش عوارض جانبی داروها می‌شود. درمان منظم و علمی پارکینسون، نه تنها به کنترل علائم کمک می‌کند، بلکه با کاهش عوارض و حفظ کیفیت زندگی، می‌تواند طول عمر بیماران را به طور چشمگیری افزایش دهد. 

کلام پایانی

کنترل علائم پارکینسون و جلوگیری از عوارض ثانویه، نقش مستقیمی در افزایش طول عمر بیماران دارد. انتخاب درمان هدفمند، پیگیری مداوم و نظارت دقیق پزشکی، کلید دستیابی به یک زندگی باکیفیت در کنار این بیماری است. با بهره‌گیری از دانش تخصصی و تجربه بالینی دکتر ابوالحسن ارتیاعی، متخصص مغز و اعصاب، بیماران می‌توانند مسیر درمانی خود را با اطمینان بیشتری دنبال کرده و شانس بیشتری برای حفظ عملکرد و سلامت طولانی‌مدت داشته باشند. برای درییافت نوبت معاینه می‌توانید همین حالا با شماره‌ 02191300655 تماس بگیرید.

سوالات متداول