رزرو نوبت
ورزش برای قلب و ماهیچه‌ها مفید است، اما در واقع می‌تواند مغز را تغییر دهد. ایجاد عادات ورزشی اولیه بخشی ضروری از مدیریت کلی بیماری است. به همین دلیل، متخصصان مغز و اعصاب اکنون ورزش را به عنوان بخشی از اکثر برنامه‌های درمانی PD توصیه می‌کنند. ورزش بخش مهمی از زندگی سالم برای تمام افراد جامعه به حساب می‌آید. ورزش برای پارکینسون بسیار مهم است، این یک جزء حیاتی برای حفظ تعادل، تحرک و فعالیت‌های روزمره زندگی به حساب می‌آید. تحقیقات نشان می‌دهد که ورزش و فعالیت بدنی نه تنها می‌تواند تحرک، انعطاف‌پذیری و تعادل را حفظ و بهبود بخشد، بلکه علائم غیر حرکتی PD مانند افسردگی یا یبوست را نیز کاهش می‌دهد. در این مقاله، تمام نکات مهم در مورد تاثیر ورزش بر بیماران مبتلا به پارکینسون را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
ورزش برای پارکینسون چیست؟
ورزش برای پارکینسون، شامل دفعات توصیه شده، شدت، زمان، نوع، حجم و پیشرفت تمرینات است که برای افراد مبتلا به PD بی‌خطر و موثر است. هر توصیه با انواع خاصی از فعالیت‌ها و ملاحظات ایمنی ویژه برای افراد مبتلا به PD همراه است. چهار عنصر تمرین در بسیاری از انواع ورزش گنجانده شده است. دوچرخه سواری، دویدن، تای چی، یوگا، پیلاتس، رقص، تمرین با وزنه، بوکس بدون تماس، چی گونگ و موارد دیگر شامل می‌شود، همه اثرات مثبتی بر علائم PD دارند.
هیچ نسخه ورزشی مناسبی برای هر فرد مبتلا به PD وجود ندارد. نوع ورزشی که باید انجام داد، به علائم و چالش‌های بیمار بستگی دارد. برای کسانی که ممکن است بیشتر بی‌تحرک باشند، شروع با ورزش‌های کم شدت، مانند پیاده روی، مفید است. این کار می‌تواند به فعالیت منظم و شدیدتر در صورت تحمل افزایش یابد. مهمترین چیز، این است که تمرین را به طور منظم انجام دهید. پیشنهاد می‌کنیم تمرینی را پیدا کنید که از آن لذت می‌برید و می‌توانید به آن ادامه دهید.
انواع تمرینات ورزش برای پارکینسون
برای کمک به مدیریت علائم PD، برنامه ورزشی باید شامل اجزای کلیدی باشد که عبارتند از:
- فعالیت هوازی
- آموزش قدرت
- تعادل، چابکی و چند وظیفه‌ای
- انعطاف‌پذیری
انواع برنامه ورزش برای پارکینسون
بسیاری از برنامه‌ها می‌توانند به تمرکز بر بهبود ظرفیت عملکردی و تحرک کمک کنند. این برنامه‌ها با توجه به جنبه‌های مختلف تربیت بدنی متفاوت است، نمونه‌هایی از برنامه‌های تمرینی PD عبارتند از:
- تمرینات ورزشی فشرده (کلاس‌های بوکس غیر تماسی)
- تمرین تردمیل با پشتیبانی از وزن بدن
- آموزش مقاومتی
- ورزش هوازی
- اشکال جایگزین ورزش (یوگا)
- ورزش خانگی
- کشش
با پارکینسون در جوانان بیشتر آشنا شوید!
روش شروع ورزش برای پارکینسون
اول، ایمن باشید، قبل از شروع یک برنامه ورزشی، برای ارزیابی کامل عملکردی و توصیه‌ها به یک فیزیوتراپ متخصص در PD مراجعه کنید. از یک گام شمار استفاده کنید و بفهمید که روزانه چند قدم به طور متوسط برمی دارید. بسیاری از گوشی‌های هوشمند یا ساعت‌های هوشمند دارای ویژگی گام شمار داخلی یا برنامه‌ای هستند که می‌توان آن را دانلود کرد. در داخل و خارج از منزل ورزش کنید، روال خود را تغییر دهید تا علاقه‌مند و با انگیزه بمانید. مهمتر از همه، تمرینی را انتخاب کنید که از آن لذت می‌برید.
ورزش همراه با پارتنر
بسیاری از مردم متوجه می‌شوند که بیشترین موفقیت را در هنگام ورزش با پارتنر به دست می‌آورند. بسته به مرحله بیماری، ممکن است برای افراد مبتلا به PD بهتر باشد در محیطی آموزش ببینند که در صورت نیاز، افرادی که می‌توانند کمک کنند در دسترس باشند. پارتنر تمرینی، می‌توانند به ایجاد انگیزه و مشارکت یکدیگر در ورزش کمک کنند. افرادی که تازه وارد برنامه‌های ورزشی شده اند، ممکن است از آموزش با یک رهبر فردی یا گروهی بهره‌مند شوند. حضور فیزیوتراپیست، ممکن است در شروع برنامه برای افرادی که تحرک آن‌ها به طور قابل توجهی تحت تأثیر PD است مفید باشد.
نکات ورزش برای پارکینسون
مهمترین نکته‌های ورزش برای پارکینسون عبارتند از:
- بهترین راه برای دیدن فواید ورزش این است که به طور مداوم ورزش کنید.
- وقتی صحبت از ورزش و پارکینسون می‌شود، شدت بیشتر ممکن است مزایای بیشتری داشته باشد. متخصصان توصیه می‌کنند که افراد، به‌ویژه آن‌هایی که در سنین پایین یا در مراحل اولیه هستند، تا جایی که ممکن است با شدت ورزش کنند. هر چه ورزش را با شدت بیشتر انجام دهید، سود بیشتری خواهید برد.
- ورزش شدید، ورزشی است که ضربان قلب را بالا می‌برد و باعث می‌شود نفس سنگین بکشید. مطالعات بر دویدن و دوچرخه سواری متمرکز شده اند، اما سایر ورزش‌های شدید مانند شنا نیز باید همین مزیت را داشته باشد.
- صرف نظر از شرایط خود، همیشه کشش، گرم کردن و خنک کردن را به درستی انجام دهید.
- به گونه‌ای ورزش کنید که برای شما ایمن باشد و محدودیت‌های خود را بشناسید.
- بسیاری از گروه‌های حمایتی، درمانگران و برنامه‌های ورزشی می‌توانند به تمرین‌های ایمن برای PD کمک کنند یا به شما در تنظیم برنامه خود کمک کنند.
چالش‌های ورزش برای پارکینسون
افرادی که در مراحل اولیه پارکینسون هستند، به همان اندازه افراد سالم در همان سن، قوی و از نظر بدنی مناسب هستند. با پیشرفت پارکینسون، می‌تواند منجر به تغییرات فیزیکی شود که عبارتند از:
- از دست دادن انعطاف‌پذیری مفاصل، که می‌تواند بر تعادل تاثیر بگذارد.
- کاهش قدرت عضلانی یا شرایطی که می‌تواند بر راه رفتن و توانایی ایستادن از نشستن تاثیر بگذارد.
- کاهش شرایط قلبی عروقی که بر استقامت تأثیر می‌گذارد.
ورزش برای پارکینسون کدام علایم را بهبود می‌بخشد
تحقیقات نشان داده است که ورزش می‌تواند بر برخی علائم پارکینسون تاثیر بگذارند که عبارت‌اند از:
- راه رفتن
- تعادل
- لرزش
- انعطاف‌پذیری
- قدرت گرفتن
- هماهنگی حرکتی
نشان داده شده است که ورزش‌هایی مانند تمرین تردمیل و دوچرخه سواری همراه با تای چی و یوگا مفید هستند. مطالعات نشان داده است که درگیر شدن در هر سطحی از فعالیت بدنی برای علائم حرکتی مفید است. برای افراد مبتلا به PD خفیف تا متوسط، تمرینات هدفمند می‌توانند علائم خاصی را برطرف کنند. به عنوان مثال: ورزش هوازی تناسب اندام را بهبود می‌بخشد، تمرینات پیاده روی به راه رفتن کمک می‌کند و تمرینات مقاومتی عضلات را تقویت می‌کند.
بر اساس مطالعات، دو بار در هفته کلاس‌های رقص تانگو به افراد مبتلا به PD کمک می‌کند تا علائم حرکتی، تعادل و سرعت راه رفتن را بهبود بخشند. همچنین ورزش، ممکن است شناخت، افسردگی و خستگی را بهبود بخشد. افرادی که به شدت ورزش می‌کنند، به عنوان مثال دویدن یا دوچرخه سواری، تغییرات ناشی از افزایش سن کمتری در مغزشان دارند.
فواید محافظت کننده عصبی ورزش
محافظت عصبی زمانی است که مغز، برای جلوگیری از مرگ نورون‌ها یا سلول‌های مغزی کار می‌کند. برای افراد مبتلا به PD، ورزش نه تنها برای حفظ تعادل، تحرک و فعالیت‌های روزانه حیاتی است، بلکه دارای پتانسیل یک اثر محافظت کننده عصبی است. ورزش برای نتایج خوب در PD مهم است و داده‌ها از آن پشتیبانی می‌کنند. ورزش حس خوب بودن را حتی در مراحل مختلف بیماری و شدت آن افزایش می‌دهد.
آیا مغز می‌تواند تغییر کند؟
در پارکینسون، نورون‌هایی که فرستنده شیمیایی دوپامین را تولید می‌کنند، آسیب دیده و از بین می‌روند. یک دوره زمانی بین شروع از بین رفتن نورون‌ها و شروع علائم حرکتی PD وجود دارد. تا زمانی که اکثر افراد تشخیص داده می‌شوند، تقریباً ۸۰ درصد از نورون‌های دوپامین آن‌ها از بین رفته است.
در این دوره، مغز تغییر می‌کند و از دست دادن نورون‌های دوپامین را جبران می‌کند که در طی فرآیند تخریب عصبی رخ می‌دهد. دانشمندان این توانایی را برای تغییر و جبران نوروپلاستی وابسته به ورزش می‌دانند. همین فرآیند در طول زندگی در پاسخ به تجربه اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال، همانطور که کودکان مهارت‌های حرکتی را یاد می‌گیرند، سلول‌های مغز آن‌ها ارتباطات جدیدی ایجاد می‌کند. این روند تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.
ورزش ممکن است با ایجاد این جبران یا انعطاف‌پذیری بر مغز تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به PD که به طور منظم ورزش می‌کنند، نسبت به افرادی که ورزش نمی‌کنند، می‌توانند نرمال‌تر حرکت کنند. ورزش به نوروپلاستیسیتی و مغز کمک می‌کند تا ارتباطات قدیمی را حفظ کند، ارتباطات جدید را ایجاد کند و ارتباطات از دست رفته را بازگرداند.
کلام پایانی
نتایج پارکینسون نشان می‌دهد که افراد مبتلا به آن که در دوره بیماری خود ورزش را زودتر به مدت حداقل ۲.۵ ساعت در هفته شروع می‌کنند، در مقایسه با افرادی که دیرتر شروع می‌کنند، کاهش آهسته کیفیت زندگی خود را تجربه می‌کنند. ایجاد عادات ورزشی اولیه برای مدیریت کلی بیماری ضروری است. در این مقاله، انواع ورزش روش‌های ورزش و مزایای آن را به صورت کامل بررسی کردیم.
