رزرو نوبت
بیماری‌های عصبی مانند پارکینسون و هانتینگتون، دو بیماری مزمن و پیشرونده در سیستم عصبی مرکزی هستند که بر سبک زندگی و کیفیت زندگی افراد تاثیر می‌گذارند. هر دو بیماری، علائم و نشانه‌هایی شبیه به یکدیگر دارند و ممکن است در مراحل اولیه تشخیص آن‌ها به یکدیگر اشتباه بدهیم. با این حال، پارکینسون و هانتینگتون دو بیماری جداگانه با علت، مکانیسم بیماری، علائم بالینی و پیش روندگی متفاوت هستند. در این مقاله، به بررسی تفاوت پارکینسون و هانتینگتون می‌پردازیم. برای آشنایی با تفاوت آن‌ها و علائم، علل، تشخیص و درمان هرکدام تا انت‌ها همراه ما باشید.
تفاوت پارکینسون و هانتینگتون
بیماری پارکینسون و بیماری هانتینگتون، هر دو بیماری‌های عصبی هستند. این نوع بیماری‌ها، زمانی رخ می‌دهند که سلول‌های عصبی در مغز یا سیستم عصبی محیطی تحلیل رفته و به مرور زمان از بین می‌روند. در حالی که برخی از همپوشانی بین پارکینسون و هانتینگتون وجود دارد، زیرا هر دو بر حرکت تأثیر می‌گذارند، تفاوت‌های مشخصی وجود دارد. تفاوت اصلی این بیماری‌ها در ساختار ژنتیکی آن‌ها است. هانتینگتون یک اختلال ارثی است که در اثر یک ناهنجاری ژنتیکی ایجاد می‌شود. پارکینسون زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های عصبی مغز به اندازه کافی دوپامین تولید نمی‌کنند که می‌تواند ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد.
علائم
درباره علائم مختلف، علل، تشخیص و درمان این شرایط بیشتر بدانید. در بیماری نورودژنراتیو، سلول‌های عصبی آسیب‌دیده می‌توانند علائم مختلفی از جمله حرکت غیرارادی، لرزش دست‌ها، تعادل و هماهنگی ضعیف، و مشکل در تصمیم‌گیری یا یادگیری اطلاعات جدید ایجاد کنند.
هر دو هانتینگتون و پارکینسون می‌توانند علائمی ایجاد کنند که بر حرکت تاثیر می‌گذارد. زوال شناختی یا زوال عقل نیز می‌تواند در هر دو رخ دهد. اگرچه هانتینگتون و پارکینسون علائم مشترکی دارند، اما مجموعه مشخصی از علائم دارند که آن‌ها را متمایز می‌کند.
علائم بیماری هانتینگتون
نشانه‌های اولیه بیماری هانتینگتون که معمولاً در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی ایجاد می‌شود، عبارتند از:
- حرکات کنترل نشده
- وضعیت‌های غیر طبیعی بدن
- تغییرات در رفتار، احساسات، قضاوت و شناخت
- اختلال در هماهنگی
- لکنت زبان
- مشکل در خوردن و بلعیدن
علائم بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون معمولاً در حدود ۷۰ سالگی شروع می‌شود، اگرچه ممکن است زودتر شروع شود. علائم اولیه آن عبارتند از:
- لرزش: لرزش با یک حرکت ریتمیک به عقب و جلو
- سفتی: ماهیچه‌های سفت که در برابر حرکت مقاوم هستند، همچنان منقبض و منقبض می‌شوند
- برادی‌کینزی: حرکت خودکار و خودبه‌خود کند می‌شود و انجام کارهای ساده یا حرکات معمول را دشوار می‌کند
- بی‌ثباتی بدن: اختلال در تعادل و تغییر در وضعیت بدن که می‌تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد
افراد مبتلا به پارکینسون می‌توانند علائم دیگری را نیز تجربه کنند، مانند:
- انجماد
- مشکلات در گفتار و زبان
- تغییرات عاطفی
- مشکلات ادراری یا یبوست
- مشکلات شناختی
- خستگی
- مشکل در خوابیدن
- زوال عقل
زوال عقل با پارکینسون و هانتینگتون
زوال عقل اصطلاح کلی برای کاهش شناخت و حافظه است که به اندازه کافی شدید است که بر فعالیت‌های زندگی روزمره تاثیر بگذارد. ۵ زوال عقل می‌تواند هم در هانتینگتون و هم در پارکینسون رخ دهد.
علل
تفاوت اصلی بین بیماری هانتینگتون و بیماری پارکینسون علل آن‌ها است. هانتینگتون به دلیل ژنتیک ایجاد می‌شود. برای پارکینسون، علل پیچیده‌تر هستند.
علل بیماری هانتینگتون
بیماری هانتینگتون در اثر جهش در ژن HTT ایجاد می‌شود. ژن HTT مسئول ساخت پروتئین هانتینگتین است که تصور می‌شود نقش مهمی در سلول‌های عصبی مغز دارد. در بیماری هانتینگتون، یک بخش DNA در این ژن، به نام تکرار سه نوکلئوتیدی CAG، بیشتر از حد طبیعی تکرار می‌شود.
علل بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی است. کمبود ماده شیمیایی دوپامین می‌تواند علائم بیماری پارکینسون را ایجاد کند. در حدود ۱۵ درصد موارد، پارکینسون در افراد با سابقه خانوادگی این بیماری به دلیل جهش‌ها و تغییرات ژنی که منتقل می‌شود، رخ می‌دهد. سن یک عامل خطر بزرگ برای ابتلا به پارکینسون است. ۹ افراد بالای ۶۰ سال بیشترین خطر ابتلا به این بیماری را دارند. مطالعات نشان می‌دهد که مردان ۱.۵ برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به پارکینسون هستند. سایر عوامل خطر محیطی که می‌توانند منجر به پارکینسون شوند عبارتند از:
- آسیب سر
- موقعیت جغرافیایی
- قرار گرفتن در معرض فلزات
- قرار گرفتن در معرض آفت کش‌ها و علف کش‌ها
- قرار گرفتن در معرض سمومی مانند تری کلرواتیلن (TCE) و بی‌فنیل‌های پلی کلره (PCB)
ارتباط احتمالی با آلزایمر
اگرچه آلزایمر، هانتینگتون و پارکینسون به طور مشخص بیماری‌های متفاوتی هستند، شواهدی به دست آمده است که ارتباط مشترک بین این سه بیماری را نشان می‌دهد. هر سه بیماری دارای پروتئین‌هایی در سلول هستند که به درستی جمع نمی‌شوند. اگرچه تغییرات مولکولی و سلولی که در هر بیماری رخ می‌دهد بسیار متفاوت است، اما نشان داده شده است که این تخریب پروتئین قبل از علائم بالینی اولیه در هر بیماری است. این خبر امیدوارکننده‌ای است، زیرا مطالعات بیشتری در حال انجام است تا مشخص شود که آیا این می‌تواند این بیماری‌های عصبی را پیش بینی کند یا از آن جلوگیری کند.
پیشگیری بیماری هانتینگتون و پارکینسون
اگرچه مطالعات در مورد بیماری هانتینگتون و پارکینسون در حال انجام است،اما پیشگیری بعید است. از آنجایی که بیماری هانتینگتون ژنتیکی است، فرد نمی‌تواند جلوی بروز این بیماری را بگیرد. با توجه به ماهیت پیچیده بیماری پارکینسون و علل آن، عوامل پیشگیری کننده در حال بررسی هستند. یکی از این روش‌ها ورزش است که نشان داده شده است که فوایدی در پیشگیری از پارکینسون دارد. دریگر تفاوت پارکینسون و هانتینگتون پیشگیری از بروز این دو بیماری است.
تشخیص
تشخیص پارکینسون و هانتینگتون بسته به ظاهر شدن علائم ممکن است زمان ببرد. پزشکان و متخصصان مغز و اعصاب می‌توانند بر اساس عوامل مختلفی تشخیص دهند. از آنجایی که تشخیص هانتینگتون و پارکینسون می‌تواند پیچیده باشد، بیماران ممکن است بخواهند برای تشخیص به دنبال یک متخصص مغز و اعصاب متخصص در اختلالات حرکتی باشند.
هانتینگتون
روش‌های تشخیص هانتینگتون را می‌توان از طریق ترکیبی از آزمایشات ژنتیکی و عصبی به دست آورد:
- آزمایش ژنتیک دقیق‌ترین روش برای تشخیص بیماری هانتینگتون است. یک آزمایش تعداد تکرارهای CAG در ژن HTT را بررسی می‌کند تا مشخص شود که آیا هانتینگتون وجود دارد یا خیر.
- معاینات عصبی می‌تواند به تشخیص هانتینگتون کمک کند. این شامل گرفتن یک تاریخچه کامل پزشکی و خانوادگی، و همچنین تست رفلکس، تعادل و حرکت است.
- تصویربرداری از مغز، مانند ام آر آی یا سی تی اسکن، نیز ممکن است برای بررسی ناهنجاری‌ها انجام شود.
پارکینسون
شیوه تشخیص بیماری پارکینسون به خصوص در مراحل اولیه بیماری می‌تواند دشوار باشد. با این حال، اگر بیمار دو مورد از علائم اصلی زیر را در طی یک دوره زمانی تجربه کند، پزشکان می‌توانند به یک نتیجه معقول از پارکینسون برسند:
- لرزش
- سختی
- برادی کینزی‌عدم تعادل بدن
- به دنبال متخصص باشید
درمان
در حالی که هیچ درمانی برای بیماری هانتینگتون یا پارکینسون وجود ندارد، شروع و حفظ یک برنامه درمانی می‌تواند به مدیریت بیماری و حفظ کیفیت زندگی قوی تا زمانی که ممکن است کمک کند. اکثر برنامه‌های درمانی بر کنترل علائم متمرکز هستند.
درمان هانتینگتون
یک تفاوت پارکینسون و هانتینگتون، این است که متأسفانه، در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند بیماری هانتینگتون را متوقف یا معکوس کند. با این حال، داروهایی وجود دارند که می‌توانند به مشکلات حرکتی و مشکلات عاطفی ناشی از تشخیص کمک کنند. علائم هانتینگتون را می‌توان با داروهای مختلف درمان کرد. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- تترا بنزین که برای کنترل حرکات غیر ارادی استفاده می‌شود، یکی از رایج‌ترین و بهترین راه‌ها برای درمان هانتینگتون است.
- دوترابنازین همچنین می‌تواند به درمان حرکات غیر ارادی کمک کند.
- داروهای ضد روان‌پریشی ممکن است به حرکات غیر ارادی کمک کنند، اما می‌توانند توهمات و طغیان‌های خشونت‌آمیز را نیز کنترل کنند.
- داروهای ضد افسردگی می‌توانند به درمان افسردگی کمک کنند که ممکن است با تشخیص همراه باشد.
درمان پارکینسون
درمان بیماری پارکینسون به علائم فرد بستگی دارد، اما درمان اولیه پارکینسون دارو است. رایج‌ترین داروهای مورد استفاده برای درمان پارکینسون عبارتند از:
لوودوپا، داروی اصلی درمان پارکینسون، سطح دوپامین را در مغز افزایش می‌دهد.
کاربیدوپا اغلب همراه با لوودوپا برای کنترل عوارض جانبی لوودوپا و کاهش میزان لوودوپا مورد نیاز برای کمک به علائم مصرف می‌شود. آمانتادین یک داروی ضد ویروسی است که می‌تواند حرکات غیر ارادی را کاهش دهد. برای کاهش لرزش می‌توان از داروهای آنتی کولینرژیک استفاده کرد. سایر درمان‌های بیماری پارکینسون شامل تحریک عمیق مغز برای کمک به لرزش و سفتی، و درمان‌هایی مانند فیزیکی، شغلی و گفتار درمانی برای کمک به عملکردهای روزانه است. داشتن یک رژیم غذایی سالم و ورزش برای تقویت عضلات نیز می‌تواند بخشی از برنامه درمان پارکینسون باشد.
کلام پایانی
تفاوت پارکینسون و هانتینگتون را در این مقاله، به صورت کامل مورد بررسی قرار دادیم. مطلع ماندن، صحبت با پزشک خود در مورد گزینه‌های درمانی برای مدیریت علائم، و همچنین ارتباط با دیگرانی که تجربیات مشابهی را تجربه می‌کنند، می‌تواند به شما کمک کند با هر یک از این بیماری‌ها خوب زندگی کنید. در این مقاله، به صورت کامل تمام مسائل مربوط به دو بیماری پارکینسون و هانتینگتون را مورد بررسی قرار دادیم. همچنین علل، علائم و راه‌های تشخیص هرکدام را نیز بررسی کردیم. در این مقاله، راه‌های درمان موجود برای کاهش علائم و درمان کلی آن را بررسی کردیم.
سوالات متداول
عقده‌های قاعده‌ای سیستم پیچیده‌ای از نورون‌ها در مغز هستند. اینها در هانتینگتون و پارکینسون مختل می‌شوند که منجر به علائم می‌شود.
کسانی که از لوودوپا برای درمان پارکینسون استفاده می‌کنند ممکن است آکینزی صبحگاهی یا تسکین تاخیری از دارو در اوایل صبح را تجربه کنند.
